Dün akşam farkettim ki birine, birşeye öfkelendiğimde hemen kendime döndürüp üzülüyorum sonra.. O yüzden de öfkelenince ağlıyorum ben.. Neye öfkelendiğimi de anlamıyorum.. En tanıdık duygu hep üzüntü, acaba üzüntü çıksa hayatımdan ne hissederdim???
Anlayamıyordum öfkelenince ağlayışımın sebebini.. acımaya başlıyorum kendime sonra da üzülüyorum o halime.. büyümek ve bütünleşmek ne zor...
ah ah ne zor olduğunu bilirim arkadaşım :( ben de yanındayım.
YanıtlaSilben de üzülünce öfkeleniyorum :)
YanıtlaSilsüpermiş ya üzülünce öfkelenmek :) ve ben de kesinlikle öfkelerime üzülenlerdenim...
YanıtlaSilErkeklere yaşaması için izin verilen duygu öfke.. Bize de hüzün.. Öfkelenirsek şirret oluruz :)))))))))))
YanıtlaSil