İhtiyaçlar ve Utanç.. Kısaca uyuyakaldım, çok utanıyorum...

Hayatımda ilk kez böyle birşey yaşıyorum.. Nasıl oldu anlayamadım, o Ankara-İstanbul arası gidip geldiğim, günde 2 saat uyuyabildiğim tez dönemi dahil, hatta geçen yılki uykusuz dönem dahil hiç böyle birşey yaşamamıştım.. Ben bugün uyuyakaldım ama öyle böyle değil... Düşünün sabah çalan saati duymamışım, sonra Pınar ve babası gelmiş, kapıyı vuruyor, o sesi taaaaaaaaaaa neden sonra duyuyorum.. Sonra kapıyı açıyorum merakla, Pınar neden sabah sabah kapımı yumrukluyor anlayamayan gözlerle.. Pınar bana diyor ki "hatun! okulun seni arıyor" benden cevap "neden ki?", Pınar "çünkü çalışman lazımmış" diyor, ben gayet içtenlikle "ama bugün pazaaaar".............. Offffffffffff aman Tanrım, sonra Pınar'dan geliyor bomba cevap, "hayır olur mu, bugün cumartesi" ama ben hala inanmıyorum, düşünsenize servis beni 07:20'de alıyor evden, o an ise saat 09:30 ve ben hala bağlantıları kurmaya çalışıyorum.. Sanki rüyadayım.. Yok yok şaka olmalı.. Panikle okuldakileri arıyorum, herkes çok kaygılanmış.. Sonra Pınar ve babası gidiyorlar, onlardan çok utanıyorum.. Tanrım, okula nasıl gideceğim, öyle panikledim ki neyse okuldan almaya geldiler ve ben her sabah en geç 08:00'de başında olduğum işimin ancak 11:30'da başında olabiliyorum ve çoooooook utanıyorum.. Gerçekten bir delik bulsam ve içinden hiç çıkmasam..

Gerçek şu ki çok yoğun tempolu, uzun saatler süren ve haftanın altı gününe yayılan bir iş yaşantım var. Sadece pazar günleri tatil yapmak maalesef kesinlikle yetmiyor, çünkü hep yapmam gereken bir sürü şey oluyor ve onları yarılayamadan gün bitmiş oluyor...

Bir süredir sosyalleşme gibi bir ihtiyacımın da olduğunun şiddetle farkındayım, bir de birazcık arkadaşlarıma zaman ayırınca, yorgunluk iyice çöküyor.. Gerçekten uykuya çok ihtiyacım vardı, hatta bilincim, bedenim hepsi beraber güzel bir oyun oynadılar bana ve ben bugün 2,5 saat ekstradan uyudum... Tamam ihtiyacımı karşıladım ki dün akşam sosyalleşme ihtiyacımı da karşılamıştım.. Sabah da uyudum mışıl mışıl ama neden bu kadar utanıyorum şimdi. Çünkü sorumluluğumu yerine getirmedim ve beni bu duruma düşürenler utansın diyerek sorumluluğu başkasına da atamıyorum.. ÇOK UTANIYORUUUM..