Canım Babam...

Babacım... en çok çalışkanlığınla hayatımın en önemli modeli oldun... ben üniversiteyi kazandığımda emekli olup, annem hastalanana kadar aynı firmada bir yirmi yıl daha çalıştın... nüfus cüzdanına göre 67 yaşındasın belki de daha büyük... hala çalışır... her sabah erkenden işe koyulursun... sen böyle çalışırken ben emeklilik hayali kurmaktan utanırım..

kimi zaman yargıladığım, kızdığım, yaptığım yanlış seçimden dolayı haksızlık yaparak hep suçladığım kişisin.. "önümde daha iyi bir model yoktu" dediğimde aslında bir sürü öykünecek özelliğini bir kalemde silerim- bunun için çok üzgünüm-.. sen ise tüm sabrınla susup, geçmesini beklersin beni yıkan öfkemin... çoğu zaman yumuşacık olan ama aramızda hep aşılamaz mesafelerin olduğu sevgili babam.. babalar günün kutlu olsun... seni dünyalar kadar seviyorum... annemle birlikte elinizden gelenin en iyisini yaparak insan olmayı öğrettiniz.. bana kattığınız herşey için sonsuz teşekkürler... evlatlar işte böyle babacığım, itişip itişip hem sizi hem kendimizi yoruyor, sonra biraz kendimizi de katarak gururla size benziyoruz :)