Bir yıl bitiyor..

Bir yıl bitiyor, bu yıla dair umutlar, hüzünler, mutluluklar hepsi anı oluyor birer birer.. 2010 geliyor ve ben 40 oluyorum 4 ay sonra.. ne zaman bu kadar yaş aldım, nasıl devirdim 40 tane seneyi arka arkaya? dönüp baktığımda çocukluğum, lise, üniversite ne kadar yakın duruyor aslında.. Ama 17 yıl bitmiş, üniversite biteli.. Böyle hesap-kitap işine dalınca, ister istemez neler oldu hayatımda diye de düşünüyorum. Neredeyse 40 yıl süren bu yaşama neler sığdı??? Bir sürü aşk bir kere :)) Ben kolay aşık olurdum.. 2008'de sakatlandı bu aşık olabilme potansiyeli.. neyse hala bende nasıl olsa, tekrar harekete geçeceği günü bekliyorum, belki 2010'da o gün gelir :)) Sonra sevgi ile sarmalayan, güzel dostlar- dostluklar, abla olma, teyze olma, anneni kaybedeceğinden çok ama çok korkma, İstanbul-Ankara arasında tenis topu misali git-geller, her iki şehirde de kurulmuş dostluklar ve çalınabilecek bir sürü kapı, bir evlilik, bir boşanma, pek çok öğrenci, üç kıtada 12 farklı ülkeyi görme şansı, hiç de fena olmayan çoğunlukla mutlu çalıştığım 4 farklı işyeri, desteksiz ayakta kalmama fazlasıyla yetecek kadar kazanç, katıldığım güzel eğitimler, alınmış pek çok sertifika, bir sürü konferansta yapılmış sunumlar, huzurlu bir ev, harika bir kardeş, dünya tatlısı bir yeğen, ellerinden gelenin en iyisini yapan bir anne-baba, bir kalp ameliyatı, uzatmalı bir yüksek lisans macerası, iki gezi kitabında ve bir kaç dergide basılmış gezi yazıları.. Bunlar hemen aklıma gelenler.. Daha ne çok şey var aslında hayatın muhasebesini çıkartmaya çalışınca ve hepsinden bana kalan, öğrendiğim ne çok şey var; beni ben yapan...

2009 başında kendi kendime bir yazı ile sahip olduğum ve bu yüzden kendimi şanslı hissettiğim şeyleri sıralamıştım. Az önce o listeye tekrar baktım sahip olduklarımı hatırlamak için ve HAYATIN GÜZEL SÜRPRİZLER GETİRECEĞİNİ BİLİYORUM, UMUDUM VAR demişim.. Şu sıralar biraz kafam bulanıklaşsa da UMUT hep var, ne güzel..

Bir de kar yağarsa, bir de yılbaşı gecesi İstanbul'da olursam çok ama çok güzel olmaz mı???