15 Nisan 2010 Perşembe

Öfke.. Hüzün..

Dün akşam farkettim ki birine, birşeye öfkelendiğimde hemen kendime döndürüp üzülüyorum sonra.. O yüzden de öfkelenince ağlıyorum ben.. Neye öfkelendiğimi de anlamıyorum.. En tanıdık duygu hep üzüntü, acaba üzüntü çıksa hayatımdan ne hissederdim???

Anlayamıyordum öfkelenince ağlayışımın sebebini.. acımaya başlıyorum kendime sonra da üzülüyorum o halime.. büyümek ve bütünleşmek ne zor...

4 yorum:

  1. ah ah ne zor olduğunu bilirim arkadaşım :( ben de yanındayım.

    YanıtlaSil
  2. ben de üzülünce öfkeleniyorum :)

    YanıtlaSil
  3. süpermiş ya üzülünce öfkelenmek :) ve ben de kesinlikle öfkelerime üzülenlerdenim...

    YanıtlaSil
  4. Erkeklere yaşaması için izin verilen duygu öfke.. Bize de hüzün.. Öfkelenirsek şirret oluruz :)))))))))))

    YanıtlaSil