Severim kedileri ben..

Bizim okulun bahçesini ev edinmiş, mecburen bizim de evlat edindiğimiz bir kedimiz var.. Artık aşılarını falan yaptırıyoruz.. Nüfus cüzdanı bile çıkardık kendisine, Salem.. Bazen veliler Sanem anlıyor, çok gülüyorum.. Neyse bizimki çok şaşkın bişey.. Kapıda görmesin birini hemen yere yatıp göbeğini açar, bacaklarına sürtünür falan, bi de benim penceremde tam da böyle uyur.. Hatta veteriner, sokakta yaşamasına rağmen ev kedilerinden daha uysal demişti... Eee bir sürü küçük çocukla beraber yaşarsan böyle olur, hepimiz gibi o da uysallaştı.. yok sinir minir bizde, kedimizde bile yok..

Geçen gün burnu tıkalıydı, hapşırdı, aksırdı falan.. bir ara burnundan nefes aldığında balon şişiyordu.. O kadar komikti ki anlatamam.. tam "hadi veterinere" dediğimiz sırada kendiliğinden iyileşti.. Bir de komik, ne zaman veterinere götürmeye niyet etsek ortadan günlerce kayboluyor.. Galiba hissediyor.. Öyle işte.. çok severim kedileri ben.. Evde niye yok? Çünkü tembelim, plansızım.. Öyle, canım ne isterse yapayım istiyorum.. ama evde ben dışında bir başka canlı daha olduğunda işler değişir.. gerçi bazen değişse güzel olur diyorum.. neyse bu seferki Geştalt ödevi "sadakatsizlik" ben ona döneyim.. Fazlası ile gecikti bile..