6 Ekim 2011 Perşembe

Öylesine Bir Ekim Günü..

Akşamları sonbahar hissedilir oldu artık battaniyesiz uyunmuyor.. sarılıp battaniyeye uyumak hoşuma gidiyor.. Bir yanda sararan yapraklar, düşen hava sıcaklığı, her gün biraz daha kısalan gündüzler ve eğilen gün ışığı.. Öte yanda hala kış uykusuna yatmamış, bahçemizde yaşayan yılanlar..

Evet yanlış okumadınız.. Üzerime alınacağım valla.. daha önce de evime girip benimle bir yıl yaşayan kertenkeleyi ve mücadelemi anlatmıştım. Nedir bu sürüngenlerin benimle alıp veremediği? Şimdi de bahçemizdeki yılanlar.. geçen gün öğrencilerden biri ve müdür yardımcımız oyun bahçesine doğru giderken merdivenlerin üzerinde karşılaşmış bir tanesi ile.. çocuk, oyun bahçesine çıkınca heyecanla annesine ve kardeşine anlatmış ama kimse oralı olmamış.. herhalde 6 yaşın hayal gücüne yordu bu hikayeyi, onu dinleyen annesi :) biz de çıkıp gerçekten öyle diyemedik tabii.. neyse oğlumuz korkmuyor canlılardan da olay çok büyümedi.. yoksa okula gelmekten bile korkabilirdi..

ardından güvenlik bir tane buldu.. ondan önce şoför bulmuştu.. son bulunanlar, yavrular..

Bir yandan çok ürküyorum, öte yandan hoşuma gidiyor.. İstanbul'un göbeği denebilecek bir yerde, bu kadar gürültü, insan, bina ve aracın arasında doğal hayatın hala sürdüğünü bilmek güzel.. ama inanın bulunanların hiç birine bakmaya bile cesaret edemedim..

6 yorum:

  1. Hayattaki en büyük korkum. Resmine bile bakamam. Nazlı anlattıkça zıp zıplıyorum evde... Aman aman dikkat

    YanıtlaSil
  2. Merhaba blogunuz sıcacık,sevgiler size...
    Yılanlar da gürültüde yaşamay alışmış demek,ürkütücü ama dediğiniz gibi doğal yaşama hakları...

    YanıtlaSil
  3. Bugün çok yağmur yağıyor, sanırım hepsi artık kışın gelmekte olduğuna ikna olup, toprağın derinliklerindeki yuvalarına yerleşmişlerdir :)

    YanıtlaSil
  4. Bizim yazlıkta da var onlardan ve ben de aynı duyguları yaşıyorum inan:))

    YanıtlaSil
  5. Geçenlerde bizim terasa bir kedi fare yavrusu yakalamış getirmiş. fareyle oynuyor. kurtarmaya çalıştım bırakmadı. şirkette olay oldu. bakmaya gelenler. aman terasa gitme diyenler. bugünde camdan bir kedi şirkete girmiş geziniyor. herkeste bir gülümseme. apar topar kediyi çıkardılar. ortama uymuyor nede olsa. doğadan ne kadar uzak yaşıyorz.ama onlar bir boşlukta başlarını gösteriyorlar.
    not.artık fareden korkmuyormuşum.onu anladım.
    beyhan

    YanıtlaSil
  6. herşeye rağmen yaşamasını takdir ettim yılanın :))
    doğal hayatta değil de kent hayatında yaşamını sürdürmesi ilginç
    aman size dikkatli olun yine de

    YanıtlaSil